Het is alweer een hele tijd geleden dat ik een berichtje heb gepost. Ondertussen is er weer veel gebeurd.
Mijn opa is halverwege oktober overleden. Het ging de laatste tijd steeds slechter met hem. Hij had geen conditie meer en kon eigenlijk niks meer doen. Hij heeft ervoor gekozen om in slaap te worden gebracht om zo te overlijden. Voor die tijd heeft iedereen afscheid kunnen nemen, dus dat was heel mooi.
Een paar dagen nadat hij in slaap is gebracht is hij in zijn slaap overleden. De crematie was mooi en dat zou mijn opa ook gevonden hebben.
Ik heb nu mijn opa's boetseerklei en wil daar wat mee gaan doen. Ik ben de enige die dat echt leuk vond, dus ik hoop mijn opa's passie voort te kunnen zetten. Verder wil ik een beeldje van hem maken voor mijn oma, maar of dat lukt weet ik nog niet.
Jhonny's huisje is helemaal af. Onderhand woont hij er al een maand of drie. Het was een hele klus, maar het is wel geweldig geworden. Het is een modern huis met leuke kleuren en strakke meubels. Het is ook echt al een plekje van ons tweeën, hoewel ik er nog niet eens woon.
Toevallig zijn vandaag de gordijnen voor de studeerkamer gekomen en dat is de laatste grote klus die nog moest gebeuren.
Je zult wel begrijpen dat ik in de weekenden (en als het even kan nog wat langer) veel bij Jhonny ben. Mooi makkelijk voor hem trouwens, want dan hoeft hij niet te koken en kan ik ook mooi de was doen.
Ik kan niet wachten om bij hem in te trekken...
... maar daarvoor moet ik eerst mijn VERS-training (Vaardigheidstraining Emotie Regulatie Stoornis) afronden. Het gaat aardig goed, ik ben morgen toe aan les 9, dus het schiet al aardig op.
Ik moet zeggen dat ik niet overal evenveel aan heb, maar sommige dingen zijn toch wel erg handig. Ik kan het anderen echt aanraden, want het is echt niet alleen voor 'borderliners'.
Ik kan je wel vertellen dat het nu eindelijk goed gaat. Ik ben stabiel, kan redelijk wat drukte aan (heb ook wel redelijk wat te doen) en ik voel me goed.
Ik ben nu aan de Lamictal en Seroquel. Daarnaast slik ik ook nog fluoxetine. Even een uitleg: Lamictal is een stemmingsstabilisator en Seroquel ook, maar dat werkt daarnaast ook nog tegen psychoses. Fluoxetine is een anti-depressievum.
Deze medicatie doet het erg goed bij mij, had ik dit maar eerder ontdekt. Er zijn altijd wel wat kleine dingetjes maar dat komt wel goed.
Maar was ik maar nooit aan de Lithium begonnen...
Als je de documentaire hebt gezien weet je hoe huiverig ik er voor was en dat was niet ongegrond. Door mijn Lithium kreeg ik heel veel honger, daardoor ging ik heel veel eten. Nadat ik mijn Lithium volledig afgebouwd had, ging dat hongergevoel weg. Helaas bleef ik eten en niet zo'n beetje ook.
Nu blijkt dat ik waarschijnlijk een eetstoornis heb ontwikkeld. Niet zo eentje waar je van afvalt (anorexia of boulimia), maar eentje waarbij je niet meer kunt stoppen met eten.
Onderhand weeg ik zo'n 115 kilo en dat is toch niet gezond voor iemand van bijna 22 met een lengte van 1,75 meter.
Het probleem is dat ik echt niet kan stoppen met eten. Zelfs niet als ik misselijk ben of bomvol zit, of als ik weet dat ik er ziek van wordt.
Daarom ben ik bezig met het zoeken van hulp. Ik hoop dat ik die snel gevonden heb, maar er is nog een lange weg te gaan...
Vergeet ik nog bijna iets leuks te melden! Ik heb mijn haar er weer af laten knippen, dus mijn uiterlijk is weer veranderd. Verder heb ik een nieuwe frissere bril. Ik zal binnenkort even nieuwe foto's maken.
Liefs,
Jeanne
