Welkom

Welkom op mijn blog.
Hier kun je zien hoe het nu met mij gaat. Na de documentaire is er al weer een hoop gebeurd, dat krijg je hier allemaal te lezen.

Veel leesplezier!

Liefs,
Jeanne

woensdag 18 februari 2015

Tijd geleden

Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets heb geschreven.

Ondertussen zijn we echt wel gesetteld in ons nieuwe huis. We wonen er nu bijna 2 jaar. Er zijn nog steeds veel klusjes, maar de belangrijkste dingen zijn gedaan.

Ik heb net weer een mindere periode achter de rug. Ik wilde iets veranderen aan mijn medicatie en ik ben er achter gekomen dat ik dat niet moet doen. Als ik gewoon braaf mijn medicijnen slik en daar niks aan probeer te veranderen gaat het gewoon goed. Ik vind alleen de bijwerkingen heel vervelend, maar ik moet toch wat.

Ik heb een tijdje geleden de documentaire weer gezien en ik vind eigenlijk dat er een vervolg op moet komen. Helaas kan dit niet. Daarom zal ik mijn leven van nu even beschrijven:
Ik woon nu samen met Jhonny (mijn vriend van de documentaire) en ik ben een stuk zelfstandiger. Ik wil ook graag kinderen, maar eerst wil ik nog trouwen.
Ik vind het nog steeds fijn om dicht bij mijn ouders te wonen, want een moederskindje zal ik altijd blijven. Daar vind ik ook niet echt iets mis mee.
Ik doe 3 dagen in de week vrijwilligerswerk bij Dynamiek Ateliers in Almere-Haven. Ik heb het daar erg naar mijn zin. Ik werkte hier al, maar ik ben nu verhuisd naar het naaiatelier. Ik maak momenteel werkbeschrijvingen en ik probeer nieuwe dingen uit. Dit vind ik erg leuk om te doen.

Ik hoop dat er ooit nog een kans is om een "Jeanne (nummer) jaar later" te maken, maar dat zien we tegen die tijd wel.

Liefs,
Jeanne

maandag 1 juli 2013

Dat is lang geleden...

Jeetje. Het is al weer anderhalf jaar geleden dat ik wat geschreven heb. Er is heel wat gebeurd, dus laat ik maar beginnen:

Onderhand woon ik samen met Jhonny. Alleen wonen we nu lekker in Dronten. We hebben eind vorig jaar een huisje gekocht en dat bevalt heel goed. Het is lekker groot en ik heb mijn eigen atelier om te schilderen en te boetseren. Ook heb ik er een leeshoekje. Echt mijn eigen kamertje dus.
Amersfoort is een leuke stad, maar ik wil er niet wonen. Bovendien zijn de huizen er niet te betalen en wonen mijn ouders, familie en vrienden allemaal hier. Wel gaan we één keer in de paar weken een dagje naar Jhonny's ouders in Amersfoort.

Door de verhuizing gaat het nu toch wel even wat minder. Het was voor mij best wel zwaar en ik heb er veel stress van gehad. Nu zijn we een beetje gesetteld en probeer ik een beetje bij te komen. Dit gaat soms wel lastig, want het is nog echt niet af. Op zolder staan nog heel veel dozen en die moeten toch echt nog een keer uitgepakt worden. Verder moeten we nog heel wat gaatjes boren en nog een paar lampen ophangen. Het gaat nu allemaal een beetje traag.

Momenteel ga ik 3 dagen in de week naar Almere voor dagbesteding. Dit is erg fijn, want ik kan hier doen wat ik graag wil. Ik kan schilderen, boetseren en andere creatieve dingen doen, maar als het even niet zo lekker gaat kan ik me ook gewoon even terugtrekken. Dat is erg prettig. Ik ben dan ook erg blij dat ik dit plekje gevonden heb, want ik voel me er echt thuis.

Hier het resultaat van mijn creativiteit:





Verder weet ik niet zo goed wat ik nog moet vertellen. Vraag het maar als je nog iets wilt weten!

Liefs,
Jeanne

woensdag 30 november 2011

Lithium, was ik maar nooit aan die troep begonnen!

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik een berichtje heb gepost. Ondertussen is er weer veel gebeurd.

Mijn opa is halverwege oktober overleden. Het ging de laatste tijd steeds slechter met hem. Hij had geen conditie meer en kon eigenlijk niks meer doen. Hij heeft ervoor gekozen om in slaap te worden gebracht om zo te overlijden. Voor die tijd heeft iedereen afscheid kunnen nemen, dus dat was heel mooi.
Een paar dagen nadat hij in slaap is gebracht is hij in zijn slaap overleden. De crematie was mooi en dat zou mijn opa ook gevonden hebben.
Ik heb nu mijn opa's boetseerklei en wil daar wat mee gaan doen. Ik ben de enige die dat echt leuk vond, dus ik hoop mijn opa's passie voort te kunnen zetten. Verder wil ik een beeldje van hem maken voor mijn oma, maar of dat lukt weet ik nog niet.

Jhonny's huisje is helemaal af. Onderhand woont hij er al een maand of drie. Het was een hele klus, maar het is wel geweldig geworden. Het is een modern huis met leuke kleuren en strakke meubels. Het is ook echt al een plekje van ons tweeën, hoewel ik er nog niet eens woon.
Toevallig zijn vandaag de gordijnen voor de studeerkamer gekomen en dat is de laatste grote klus die nog moest gebeuren.
Je zult wel begrijpen dat ik in de weekenden (en als het even kan nog wat langer) veel bij Jhonny ben. Mooi makkelijk voor hem trouwens, want dan hoeft hij niet te koken en kan ik ook mooi de was doen.
Ik kan niet wachten om bij hem in te trekken...

... maar daarvoor moet ik eerst mijn VERS-training (Vaardigheidstraining Emotie Regulatie Stoornis) afronden. Het gaat aardig goed, ik ben morgen toe aan les 9, dus het schiet al aardig op.
Ik moet zeggen dat ik niet overal evenveel aan heb, maar sommige dingen zijn toch wel erg handig. Ik kan het anderen echt aanraden, want het is echt niet alleen voor 'borderliners'.

Ik kan je wel vertellen dat het nu eindelijk goed gaat. Ik ben stabiel, kan redelijk wat drukte aan (heb ook wel redelijk wat te doen) en ik voel me goed.
Ik ben nu aan de Lamictal en Seroquel. Daarnaast slik ik ook nog fluoxetine. Even een uitleg: Lamictal is een stemmingsstabilisator en Seroquel ook, maar dat werkt daarnaast ook nog tegen psychoses. Fluoxetine is een anti-depressievum.
Deze medicatie doet het erg goed bij mij, had ik dit maar eerder ontdekt. Er zijn altijd wel wat kleine dingetjes maar dat komt wel goed.

Maar was ik maar nooit aan de Lithium begonnen...
Als je de documentaire hebt gezien weet je hoe huiverig ik er voor was en dat was niet ongegrond. Door mijn Lithium kreeg ik heel veel honger, daardoor ging ik heel veel eten. Nadat ik mijn Lithium volledig afgebouwd had, ging dat hongergevoel weg. Helaas bleef ik eten en niet zo'n beetje ook.
Nu blijkt dat ik waarschijnlijk een eetstoornis heb ontwikkeld. Niet zo eentje waar je van afvalt (anorexia of boulimia), maar eentje waarbij je niet meer kunt stoppen met eten.
Onderhand weeg ik zo'n 115 kilo en dat is toch niet gezond voor iemand van bijna 22 met een lengte van 1,75 meter.
Het probleem is dat ik echt niet kan stoppen met eten. Zelfs niet als ik misselijk ben of bomvol zit, of als ik weet dat ik er ziek van wordt.
Daarom ben ik bezig met het zoeken van hulp. Ik hoop dat ik die snel gevonden heb, maar er is nog een lange weg te gaan...

Vergeet ik nog bijna iets leuks te melden! Ik heb mijn haar er weer af laten knippen, dus mijn uiterlijk is weer veranderd. Verder heb ik een nieuwe frissere bril. Ik zal binnenkort even nieuwe foto's maken.

Liefs,
Jeanne

vrijdag 5 augustus 2011

Even snel een update

Hier even snel een update van mij.
Ik ben ontzettend druk met Jhonny's huisje. Het is nu bijna af en dan kan hij daar gaan wonen. Het huisje is heel gaaf en ook al woont hij in Amersfoort je zou daar niet zeggen dat je in de stad woont. Dat is voor mij heerlijk, omdat ik uit een relatief klein dorp kom.

Verder ben ik mijn Lithium aan het afbouwen. Ik heb Lamictal tot hopelijk de goede dosis opgebouwd. Als dit niet werkt ben ik ten einde raad. Ik kan niet wachten tot alle bijwerkingen van de Lithium ophouden. Hopelijk val ik dan ook weer wat af, want ik ben momenteel toch wel veel te zwaar.

Ik kreeg een paar dagen een telefoontje over de VERS-training (Vaardigheidstraining EmotieRegulatieStoornis, voor Borderliners en mensen met een aanverwante stoornis) en de training start in september. Ik ben heel benieuwd en ik hoop dat het helpt.

Ik ben in korte tijd wel heel erg veranderd. Een bril en mijn haar toch weer langer. Helaas veranderde mijn opvliegende karakter niet mee...
Liefs,
Jeanne

woensdag 6 juli 2011

Landelijke bijeenkomst 17 september 2011

17 september is het dan eindelijk zo ver: een dag georganiseerd door jongeren voor jongeren, ouders van en iedereen die ooit jong geweest is. Deze dag is voor mensen met een manisch-depressieve stoornis en hun betrokkenen.

Zet het in je agenda en kom ook!

Liefs,
Jeanne

donderdag 30 juni 2011

Update vakantie en verandering medicijnen

Zaterdag kwam ik terug van mijn vakantie in Alanya (Turkije). Jhonny en ik hebben het heerlijk gehad, al had ik wel veel last van bijwerkingen van de Lithium.
We hebben verschillende excursies gedaan en daarbij hebben we alle hoogtepunten van Alanya gezien, zijn we naar de Hamam geweest en hebben we een geweldige Turkse dansshow gezien.
Het weer was heerlijk en we hebben volop van de zon genoten. Natuurlijk heb ik ook flink geshopt, maar dat doe ik in Nederland ook al genoeg;).

Verder heb ik 2 dagen geleden mijn arts gebeld met de vraag of ik alvast kon beginnen met het veranderen van mijn medicatie. Ik ga Lithium vervangen door Lamictal, omdat ik van Lithium veel te veel bijwerkingen heb. De voordelen wegen niet meer op tegen de nadelen en ik wilde geen dag (laat staan nog een week) langer wachten. Ik had voor de vakantie al afgesproken dat ik na de vakantie Lamictal zou gaan slikken, dus ik had alleen maar een recept nodig. Dat kreeg ik gelukkig en nu ben ik rustig aan het opbouwen.

Volgende week een afspraak bij Malwand om een plan te maken over het verdere op- en afbouwen van de medicijnen. Ik ben benieuwd.

Liefs,
Jeanne

woensdag 29 juni 2011

Manifestatie GGZ 29 juni 2011

Even een kort berichtje voor het slapen gaan, want dit wil ik even met jullie delen. Binnenkort volgt een update over hoe het nu gaat en hoe mijn vakantie was.

Vandaag ben ik naar Den Haaf geweest voor de manifestatie van de GGZ. Het was gigantisch druk. In totaal meer dan 10.000 man en het veld zag er kleurrijk uit door alle uitgedeelde T-shirt, petjes, kettingen en noem maar op. 

Ik was vrij positief over het hopelijk goede resultaat van de manifestatie, maar het nieuws van 8 uur doet me nu weer twijfelen. Ik hoop dat de politiek nog even nadenkt en stilstaat bij de domme fout die ze gaan maken, want dit kan echt niet!!

Liefs,
Jeanne

donderdag 26 mei 2011

Lithium is niet mijn wondermiddel

Na een lange tijd zijn mijn ouders en ik erachter dat Lithium dus niet mijn wondermiddel is. Ik was al een tijdje niet echt depressief, maar het hield ook niet over. Na een verhoging van mijn Lithium die mijn emoties alleen maar meer afvlakte en me niet uit mijn sombere stemming haalde hebben we besloten mijn Lithium langzaam af te bouwen. Ik slik onderhand 400 mg minder en 200 mg meer van Seroquel en ik voel me een stuk beter.
Ik ben er nog niet, maar het komt wel.

Verder heb ik ook nog goed nieuws:
Jhonny heeft eindelijk een huisje. We zijn twee weken geleden wezen kijken en het is echt geweldig. Een flinke woonkamer en twee slaapkamers waarvan er een een studeerkamer wordt.
Aankomend weekend gaan we kijken voor verf, laminaat en meubels. Daar heb ik wel heel veel zin in.

Verdere updates:
  • Ik ga over een paar weken lekker op vakantie
  • Volgende week begin ik aan een cursus "uitkomen met je inkomen" (ben benieuw of het helpt)
  • In september begin ik met de VERS-training
Liefs,
Jeanne

dinsdag 3 mei 2011

Must see video over psychische problematiek

Een heel goed filmpje over wat buitenstaanders van mensen met een psychische aandoening denken. 
Wij Nederlanders kunnen nog een voorbeeld aan Time To Change nemen!!

Liefs,
Jeanne

Wisselende stemmingen

Weer even een berichtje van mij. Het is alweer een tijdje geleden, dus het werd tijd ook.

Momenteel wisselt mijn stemming vreselijk. Ik kan heel snel omslaan en alles is me snel te druk. Een tijdje geleden kon ik me veel beter beheersen en werd ik ook niet zo snel boos. Waar het vandaan komt weet ik niet en dat is het lastige. Mijn Lithium is verhoogd, maar ik heb nog niet het idee dat het werkt. Ik geef het nog even de tijd, maar als er geen verandering in komt moeten we weer wat anders verzinnen.
De stress van het weekendje Duitsland wat ik net heb gehad zal ook wel niet meewerken. Het is heel leuk hoor, maar het pakken, rijden en de files maken me snel geïrriteerd en dat maakt het lastig. Toen we er eenmaal waren was het een leuk weekend. Toch ben ik blij dat we langer naar Turkije gaan, zodat het meer de moeite is en we hoeven gelukkig niet met de auto naar Alanya, dat zal ook wel schelen.

Mijn vrijwilligerswerk gaat aardig, maar het kost me wel heel veel energie. Ik moet heel veel moeite doen om me daar rustig te houden en ik kom 's avonds kapot thuis.

Met mijn opa gaat het nu redelijk. Hij is gestopt met de chemo, want zijn leven werd er bepaald niet beter op. Hij heeft nu nog minstens een jaar te leven geloof ik. Nu kunnen mijn opa en oma nog dingen doen die ze graag willen doen en wij hebben ook wat meer rust.

Verder kreeg ik de laatste tijd nog aardig wat rekeningen van mijn rijschool, dus moet ik voorlopig even rustig aandoen met mijn uitgaven. Dat wordt nog lastig, want in geld uitgeven ben ik de beste.

Dit was mijn update voor nu.

Liefs,
Jeanne